Τάματα
[τι είναι τα τάματα]
Τα τάματα είναι ευσεβείς ευχαριστήριες προσφορές προς τον Θεό για τις πολλές δωρεές του αλλά και προς τους Αγίους για την βοήθεια τους προς εμάς και την πρεσβεία τους προς τον Θεό.
[το τάμα δεν πρέπει να θεωρείται συναλλαγή]
Ο Θεός και οι Άγιοι δέχονται την προσφορά όχι βεβαίως διότι έχουν κάποια ανάγκη υλικών πραγμάτων ή έχουν κατά νου μια συναλλαγή. Αυτό θα ήταν λανθασμένο να το σκεφτούμε ώστε για αυτόν τον λόγο να κάνουμε ένα τάμα. Όταν περπάτησε ο Χριστός στην Γη ήταν εντελώς ακτήμονας, ο Κύριος δεν είχε ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ ενώ όταν επιτελούσε θαύματα δεν ζητούσε κανένα υλικό αντάλλαγμα. Ας μην νομίζουμε ότι ο Χριστός η Παναγία και Άγιοι θέλουν υλικά ανταλλάγματα ή
ότι θα αγοράσουμε την άνωθεν βοήθεια ή ότι κάνοντας ένα τάμα θα υποχρεώσουμε Χριστό και Αγίους να μας βοηθήσουν, αυτοί δεν έχουν καμία ανάγκη υλικών. Τα τάματα είναι μεν Βιβλικά αλλά δεν
γίνονται για αυτούς τους λόγους. Έτσι εφόσον συντρέχουν τα ανωτέρω, τότε αυτό μας δείχνει ότι στην πραγματικότητα υπάρχει στα τάματα μια βαθύτερη σημασία και συμβολισμός.
[το τάμα συμβολίζει τον εαυτό μας]
Ο σκοπός που ο Θεός δέχεται τα τάματα είναι συμβολικός και διδακτικός. Το
υλικό τάμα είναι τύπος του πνευματικού τάματος, δηλαδή της αφιερώσεως
μας στον Κύριο. Όπως δίδουμε το τάμα έτσι πρέπει να δώσουμε τον εαυτό
μας στον Θεό. Όπως το τάμα είναι στην ιερή εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας ή κάποιου Αγίου ομοίως και εμείς πρέπει να είμαστε μαζί τους ακολουθώντας τις εντολές και το
παράδειγμα τους. Το πραγματικό τάμα είμαστε εμείς, το υλικό τάμα συμβολίζει τον εαυτό μας. Ο εαυτός μας είναι και πρέπει να είναι το πραγματικό τάμα ασχέτως εάν κάνουμε και άλλο τάξιμο. Το πραγματικό τάμα είναι ο εαυτός διότι ως Χριστιανοί έχουμε υποσχεθεί να ακολουθήσουμε τον Χριστό και τις
εντολές του, υποσχεθήκαμε να ταχθούμε με αυτόν, στο βάπτισμα τάξαμε τον εαυτό μας στον Χριστό. Συνετάξω τον Χριστώ; Συνεταξάμην, λέμε στην βάπτιση.
[τα τάματα στην Βίβλο]
Στους Ψαλμούς διαβάζουμε, Εὔξασθε καί ἀπόδοτε Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν. Δηλαδή, κάνετε τάματα προς τον Θεό και αποδώστε προς αυτόν το οφειλόμενο. Παρατηρούμε
ότι η Αγία Γραφή ομιλεί περί ταμάτων και ότι ο Θεός τα αποδέχεται
διότι είναι δείγμα πίστεως ευγνωμοσύνης αλλά κυρίως διδαχής. Αυτό μπορεί να είναι ΠαλαιοΔιαθηκικό απόσπασμα όμως τα τάματα ισχύουν σε κάθε
Διαθήκη. Και τότε είχαμε τον δρόμο προς
τον Θεό ο οποίος είχε υποδειχθεί αλλά οι ευχαριστήριες προσφορές ήταν
αποδεκτές. Ομοίως και τώρα έχουμε τον υποδεδειγμένο δρόμο προς την σωτηρία και πάλι
υπάρχουν τα τάματα τα οποία είναι αποδεκτά από τον Θεό. Αυτό που λέει ο Ψαλμός ισχύει και στην εποχή μας.
[ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο των ταμάτων μας]
[ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο των ταμάτων μας]
Όσο αφορά το περιεχόμενο του αιτήματός είναι ευκόλως εννοούμενο ότι πρέπει να συμφωνεί με την Χριστιανική μας ιδιότητα. Δεν γίνεται να ζητάμε κάτι το οποίο είναι εκτός Χριστιανικού πνεύματος όπως επί παραδείγματι να πάθει κακό κάποιος ή να ευλογηθεί μια άνομη δραστηριότητα μας. Με αυτά αφενός προσβάλλουμε τον Χριστό την Παναγία και τους Αγίους διότι θέλουμε να τους κάνουμε συνεταίρους σε ανομίες ενώ αφετέρου φαίνεται ότι δεν ξέρουμε ποιανού πνεύματος είμαστε. Δηλαδή δεν έχουμε καταλάβει πως πρέπει να είναι ο Χριστιανός και ποια να είναι τα αιτήματα του, δεν ξέρουμε με ποιο πνεύμα πρέπει να σκεπτόμαστε. Εάν ζητούμε πράγματα που δεν είναι σωστά τότε μας επιτιμά ο Χριστός, δηλαδή μας κάνει την παρατήρηση, ἐπετίμησεν αὐτοῖς καί εἶπεν· Οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς·
[πρέπει να είναι είμαστε σε θέση να εκπληρώσουμε το τάμα]
[πρέπει να είναι είμαστε σε θέση να εκπληρώσουμε το τάμα]
Εκτός από το ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο αίτημα ώστε αυτό να είναι σύμφωνο με την Χριστιανική μας ιδιότητα θα πρέπει να προσέξουμε και κάτι άλλο. Αυτό είναι το τι θα τάξουμε ώστε έπειτα να είμαστε σε θέση να εκπληρώσουμε τις υποσχέσεις μας. Διαβάζουμε στην Βίβλο: Εὰν δέ ἀπὸ τῶν πτηνῶν τῶν προσφερομένων ἀπ᾿ αὐτῶν δῶρον τῷ Κυρίῳ, ὃς ἂν δῷ ἀπό τούτων τῷ Κυρίῳ, ἔσται ἅγιον, οὐκ ἀλλάξει αὐτό καλόν πονηρῷ, οὐδέ πονηρὸν καλῷ· ἐάν δέ ἀλλάσσων ἀλλάξῃ αὐτό κτῆνος κτήνει, ἔσται αὐτό καί τό ἄλλαγμα ἅγια. Δηλαδή, εάν κανείς έχει τάξει στον Κύριο ένα από τα καθαρά πτηνά που προσφέρονται ως θυσία, θα προσφέρει στον Κύριο αυτό ακριβώς το πτηνό. Δεν θα το αντικαταστήσει ούτε με άλλο κατώτερο ούτε με άλλο καλύτερο. Εάν τάξεις και το αλλάξεις με κάτι άλλο, τότε θα προσφέρεις στον Θεό και αυτό που έταξες αλλά και αυτό που προσέφερες ως αντάλλαγμα. Εδώ παρατηρούμε ότι ο Θεός δεν δέχεται την αλλαγή του τάματος με κάποιο μικρότερης αξίας αλλά ούτε και με μεγαλύτερης αξίας. Εάν κάποιος αλλάξει το τάμα του τότε ο Θεός ζητεί να προσφέρει και τα δυο, παλαιό και νέο.
Φυσικά ο Θεός δεν είναι οξύθυμος ούτε έχει πείσμα, οπότε εδώ μας διδάσκει ότι πρέπει να έχουμε συνέπεια. Παρατηρήστε ότι έχουμε την εκδήλωση πατρικής ευσπλαχνίας από τον Κύριο με την μορφή μικρής παιδαγωγίας ώστε να μάθουν να είναι συνετοί άδολοι και συνεπείς αυτοί που έταξαν και τώρα είτε εκ πονηρίας είτε για άλλο λόγο θέλουν να αποδώσουν κάτι χειρότερο. Βλέπουμε όμως και την πατρική αγάπη όταν κάποιοι από μεγάλη ευλάβεια και ευγνωμοσύνη θέλουν τώρα να προσφέρουν κάτι καλύτερο από αυτό που έταξαν αρχικώς. Και άλλο βαθύτερο μας διδάσκει εδώ ο Θεός. Εφόσον εμείς είμαστε το πραγματικό τάμα, μας διδάσκει ότι πρέπει να τηρούμε την υπόσχεση που δώσαμε στο βάπτισμα και να ακολουθούμε με συνέπεια τις εντολές του Χριστού και της Εκκλησίας χωρίς να αφαιρούμε αλλά ούτε και να προσθέτουμε σε αυτές. Μας διδάσκει να μην φέρνουμε στα μέτρα μας τις εντολές του, αλλά να προσπαθούμε να φέρουμε τον εαυτό μας στο μέτρο των εντολών. Με την απαγόρευση αλλαγής του τύπου δείχνει ότι θέλει συνέπεια στο πρωτότυπο, δηλαδή τήρηση της υποσχέσεως μας να τον ακολουθήσουμε. Μας διδάσκει να ακολουθούμε με συνέπεια την υπόσχεση μας να τηρήσουμε τις εντολές του και όχι να φτιάξουμε τις δικές μας ούτε να ακολουθούμε τις εντολές τις κάθε εποχής.
[το τάμα πρέπει να αποδίδεται σε σύντομο χρόνο]
Φυσικά ο Θεός δεν είναι οξύθυμος ούτε έχει πείσμα, οπότε εδώ μας διδάσκει ότι πρέπει να έχουμε συνέπεια. Παρατηρήστε ότι έχουμε την εκδήλωση πατρικής ευσπλαχνίας από τον Κύριο με την μορφή μικρής παιδαγωγίας ώστε να μάθουν να είναι συνετοί άδολοι και συνεπείς αυτοί που έταξαν και τώρα είτε εκ πονηρίας είτε για άλλο λόγο θέλουν να αποδώσουν κάτι χειρότερο. Βλέπουμε όμως και την πατρική αγάπη όταν κάποιοι από μεγάλη ευλάβεια και ευγνωμοσύνη θέλουν τώρα να προσφέρουν κάτι καλύτερο από αυτό που έταξαν αρχικώς. Και άλλο βαθύτερο μας διδάσκει εδώ ο Θεός. Εφόσον εμείς είμαστε το πραγματικό τάμα, μας διδάσκει ότι πρέπει να τηρούμε την υπόσχεση που δώσαμε στο βάπτισμα και να ακολουθούμε με συνέπεια τις εντολές του Χριστού και της Εκκλησίας χωρίς να αφαιρούμε αλλά ούτε και να προσθέτουμε σε αυτές. Μας διδάσκει να μην φέρνουμε στα μέτρα μας τις εντολές του, αλλά να προσπαθούμε να φέρουμε τον εαυτό μας στο μέτρο των εντολών. Με την απαγόρευση αλλαγής του τύπου δείχνει ότι θέλει συνέπεια στο πρωτότυπο, δηλαδή τήρηση της υποσχέσεως μας να τον ακολουθήσουμε. Μας διδάσκει να ακολουθούμε με συνέπεια την υπόσχεση μας να τηρήσουμε τις εντολές του και όχι να φτιάξουμε τις δικές μας ούτε να ακολουθούμε τις εντολές τις κάθε εποχής.
[το τάμα πρέπει να αποδίδεται σε σύντομο χρόνο]
Κάτι άλλο που παρατηρείται είναι ότι υπάρχουν φορές που το τάμα αποδίδεται μετά από πολλά χρόνια. Αυτό είναι λάθος διότι το τάμα πρέπει σε εύλογο χρόνο και σύντομα να αποδίδεται και όχι να το ξεχνάμε για χρόνια διότι αυτό είναι ασέβεια, φαινόμαστε αχάριστοι, το χειρότερο κακό. Ο Χριστός δεν άργησε, εμείς γιατί αργούμε; Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή, καθώς
ἂν εὔξῃ εὐχήν τῷ Θεῷ, μή χρονίσῃς τοῦ ἀποδοῦναι αὐτήν, ὅτι οὐκ ἔστι
θέλημα ἐν ἄφροσι· σύ οὖν ὅσα ἐάν εὔξῃ, ἀπόδος, ἀγαθόν τό μὴ εὔξασθαί σε ἢ
τό εὔξασθαί σε καί μή ἀποδοῦναι. Όταν κατά την προσευχή
σου κάνεις κάποιο τάξιμο στον Θεό, μην αργήσεις να το εκπληρώσεις, διότι ο
Θεός δεν ευχαριστείται με τους άμυαλους, εσύ όμως όσα θα τάξεις πρέπει
και να τα δώσεις στον Θεό γιατί από το να τάξεις κάτι ασυλλόγιστο και
έτσι να μην μπορείς να αποδώσεις είναι καλύτερο να μην τάξεις.
Όσο αφορά την κατάληξη του αιτήματος υπάρχει και η περίπτωση να μην εισακουστούμε όμως ας μην απογοητευόμαστε. Ο Θεός κοιτάζει πρώτα το αιώνιο και έπειτα το προσωρινό. Είπε στους αποστόλους το εξής "να μη χαίρεστε επειδή τα πονηρά πνεύματα υποτάσσονται σε εσάς, αλλά να χαίρετε επειδή τα ονόματά σας έχουν εγγραφεί στους ουρανούς, πλήν ἐν τούτῳ μή χαίρετε, ὅτι τά πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τά ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Λογικό και σωστό είναι να ζητούμε αλλά ας μην απογοητευόμαστε εάν δεν εκπληρώθηκε αυτό που ζητήσαμε. Παρατηρήσαμε τον Χριστό να λέει στους 70 αποστόλους, υπήρχε και ένας ευρύτερος κύκλος αποστόλων τους οποίους εξέλεξε μετά από τους 12, ότι το πραγματικά άξιο χαράς είναι ότι θα κερδίσουν την ουράνιο βασιλεία και όχι η τέλεση θαυμάτων από αυτούς. Ο Χριστός είναι Παράκλητος δηλαδή παρηγορητής, δεν δίδαξε ότι ο Χριστιανός θα ζήσει στην Γη για πάντα ή δεν θα αρρωστήσει, ακόμη και ο Λάζαρος μετά από χρόνια πέθανε ξανά. Οπότε εάν κάτι που ζητήσαμε δεν έγινε ας γνωρίζουμε ότι αυτή η θλίψη με την σωστή αντιμετώπιση είναι το διαβατήριο μας προς την χαρά, δηλαδή την Ουράνιο Βασιλεία.
Οπότε όπως είδαμε στην Βίβλο τα τάματα πρέπει να είναι σύμφωνα με την Χριστιανική ιδιότητα μας, να είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, να μην είναι ασυλλόγιστα αλλά και να τα αποδίδουμε σε εύλογο χρόνο όχι μετά από χρόνια.
Με αυτό καταλαβαίνουμε και κάτι που αφορά ένα ρητό, το "ο Άγιος περιμένει έως και 40 χρόνια". Όταν γράφτηκε το παραπάνω Βιβλικό χωρίο που κάνει λόγο για σύντομη απόδοση δεν υπήρχαν ούτε αυτοκίνητα ούτε μέσα μαζικής μεταφοράς και όμως βλέπουμε ότι η Γραφή συμβουλεύει να μην χρονίσει το τάμα. Άρα αφενός εμείς δεν δικαιολογούμαστε να αφήσουμε το τάμα για χρόνια εφόσον ζούμε σε εποχή που έχει μικρύνει τον κόσμο και αφετέρου δεν ισχύει ότι το "ο Άγιος περιμένει 40 χρόνια". Μή χρονίσῃς τοῦ ἀποδοῦναι το τάμα δεν πρέπει να χρονίσει, πρέπει σε εύλογο χρόνο να αποδοθεί. Το ρητό όπως είδαμε δεν έχει εφαρμογή στο υλικό μέρος του τάματος, είναι λαθεμένο. Μήπως όμως άραγε έχει εφαρμογή στο πνευματικό μέρος του τάματος; Δηλαδή μας περιμένει ο Άγιος να μετανοήσουμε 40 χρόνια; Ο Άγιος αγαπητοί τόν καλόν ἀγῶνα ἠγώνισθη, τόν δρόμον τετέλεκε, τήν πίστιν τετήρηκε, δηλαδή αγωνίστηκε, τήρησε την πίστη, τελείωσε την πορεία της ζωής και έχει εισέλθει τώρα εἰς τήν χαράν τοῦ κυρίου του, δηλαδή είναι μαζί με τον Χριστό, άρα μπορεί να περιμένει όχι 40 αλλά 440 χρόνια. Περιμένει όμως ο Χριστός ή ο Άγιος την μετάνοια μας έως και 40 χρόνια; Όχι, στην πραγματικότητα ο Άγιος δεν περιμένει ούτε μισό λεπτό ! Γιατί;
Διότι εμείς δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε μισό λεπτό αφού ο θάνατος έρχεται απρόοπτα, ἄνθρωπος ὡσεί χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ· ὡσεί ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει, δηλαδή ο βίος του ανθρώπου είναι σύντομος όπως η ζωή των λουλουδιών και περνάει γρήγορα. Αν λέει η Γραφή να μην χρονίσει το υλικό τάμα, πόσο μάλλον περισσότερο λέει να μην χρονίσει το πνευματικό τάμα, δηλαδή εμείς και η μετάνοια μας. Επειδή δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει η ημέρα δεν πρέπει να αναβάλλουμε την μετάνοια και το να γινόμαστε καλύτεροι ενώπιον του Θεού.
Το ρητό "ο Άγιος περιμένει έως και 40 χρόνια" προέρχεται μεν εξ' ευσεβείας αλλά είναι λάθος και δεν έχει καμία εφαρμογή σε εμάς, εάν είχε θα ήταν μόνο στον Άγιο. Το ρητό υποθάλπει μια αναβολή η οποία είναι εκτός Χριστιανικής διδασκαλίας.
Τι πρέπει να έχουμε κατά νου; Το εάν περιμένει ο Άγιος ή να μετανοήσουμε διότι ἄνθρωπος, ὡσεί χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ· ὡσεί ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει;
[το θαύμα έχει σκοπό έχει να υψώσει τον νου μας στον ουρανό]
Όσο αφορά την κατάληξη του αιτήματος υπάρχει και η περίπτωση να μην εισακουστούμε όμως ας μην απογοητευόμαστε. Ο Θεός κοιτάζει πρώτα το αιώνιο και έπειτα το προσωρινό. Είπε στους αποστόλους το εξής "να μη χαίρεστε επειδή τα πονηρά πνεύματα υποτάσσονται σε εσάς, αλλά να χαίρετε επειδή τα ονόματά σας έχουν εγγραφεί στους ουρανούς, πλήν ἐν τούτῳ μή χαίρετε, ὅτι τά πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τά ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Λογικό και σωστό είναι να ζητούμε αλλά ας μην απογοητευόμαστε εάν δεν εκπληρώθηκε αυτό που ζητήσαμε. Παρατηρήσαμε τον Χριστό να λέει στους 70 αποστόλους, υπήρχε και ένας ευρύτερος κύκλος αποστόλων τους οποίους εξέλεξε μετά από τους 12, ότι το πραγματικά άξιο χαράς είναι ότι θα κερδίσουν την ουράνιο βασιλεία και όχι η τέλεση θαυμάτων από αυτούς. Ο Χριστός είναι Παράκλητος δηλαδή παρηγορητής, δεν δίδαξε ότι ο Χριστιανός θα ζήσει στην Γη για πάντα ή δεν θα αρρωστήσει, ακόμη και ο Λάζαρος μετά από χρόνια πέθανε ξανά. Οπότε εάν κάτι που ζητήσαμε δεν έγινε ας γνωρίζουμε ότι αυτή η θλίψη με την σωστή αντιμετώπιση είναι το διαβατήριο μας προς την χαρά, δηλαδή την Ουράνιο Βασιλεία.
Οπότε όπως είδαμε στην Βίβλο τα τάματα πρέπει να είναι σύμφωνα με την Χριστιανική ιδιότητα μας, να είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, να μην είναι ασυλλόγιστα αλλά και να τα αποδίδουμε σε εύλογο χρόνο όχι μετά από χρόνια.
Με αυτό καταλαβαίνουμε και κάτι που αφορά ένα ρητό, το "ο Άγιος περιμένει έως και 40 χρόνια". Όταν γράφτηκε το παραπάνω Βιβλικό χωρίο που κάνει λόγο για σύντομη απόδοση δεν υπήρχαν ούτε αυτοκίνητα ούτε μέσα μαζικής μεταφοράς και όμως βλέπουμε ότι η Γραφή συμβουλεύει να μην χρονίσει το τάμα. Άρα αφενός εμείς δεν δικαιολογούμαστε να αφήσουμε το τάμα για χρόνια εφόσον ζούμε σε εποχή που έχει μικρύνει τον κόσμο και αφετέρου δεν ισχύει ότι το "ο Άγιος περιμένει 40 χρόνια". Μή χρονίσῃς τοῦ ἀποδοῦναι το τάμα δεν πρέπει να χρονίσει, πρέπει σε εύλογο χρόνο να αποδοθεί. Το ρητό όπως είδαμε δεν έχει εφαρμογή στο υλικό μέρος του τάματος, είναι λαθεμένο. Μήπως όμως άραγε έχει εφαρμογή στο πνευματικό μέρος του τάματος; Δηλαδή μας περιμένει ο Άγιος να μετανοήσουμε 40 χρόνια; Ο Άγιος αγαπητοί τόν καλόν ἀγῶνα ἠγώνισθη, τόν δρόμον τετέλεκε, τήν πίστιν τετήρηκε, δηλαδή αγωνίστηκε, τήρησε την πίστη, τελείωσε την πορεία της ζωής και έχει εισέλθει τώρα εἰς τήν χαράν τοῦ κυρίου του, δηλαδή είναι μαζί με τον Χριστό, άρα μπορεί να περιμένει όχι 40 αλλά 440 χρόνια. Περιμένει όμως ο Χριστός ή ο Άγιος την μετάνοια μας έως και 40 χρόνια; Όχι, στην πραγματικότητα ο Άγιος δεν περιμένει ούτε μισό λεπτό ! Γιατί;
Διότι εμείς δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε μισό λεπτό αφού ο θάνατος έρχεται απρόοπτα, ἄνθρωπος ὡσεί χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ· ὡσεί ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει, δηλαδή ο βίος του ανθρώπου είναι σύντομος όπως η ζωή των λουλουδιών και περνάει γρήγορα. Αν λέει η Γραφή να μην χρονίσει το υλικό τάμα, πόσο μάλλον περισσότερο λέει να μην χρονίσει το πνευματικό τάμα, δηλαδή εμείς και η μετάνοια μας. Επειδή δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει η ημέρα δεν πρέπει να αναβάλλουμε την μετάνοια και το να γινόμαστε καλύτεροι ενώπιον του Θεού.
Το ρητό "ο Άγιος περιμένει έως και 40 χρόνια" προέρχεται μεν εξ' ευσεβείας αλλά είναι λάθος και δεν έχει καμία εφαρμογή σε εμάς, εάν είχε θα ήταν μόνο στον Άγιο. Το ρητό υποθάλπει μια αναβολή η οποία είναι εκτός Χριστιανικής διδασκαλίας.
Τι πρέπει να έχουμε κατά νου; Το εάν περιμένει ο Άγιος ή να μετανοήσουμε διότι ἄνθρωπος, ὡσεί χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ· ὡσεί ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει;
[το θαύμα έχει σκοπό έχει να υψώσει τον νου μας στον ουρανό]
Τα θύματα που επιτελεί ο Θεός γίνονται πάντοτε για υψηλό πνευματικό σκοπό. Μας βοήθησε ώστε να μπορέσουμε να υψώσουμε τον νου στον ουρανό.
Ο σκοπός της ικανοποιήσεως του αιτήματος είναι μεν να λάβουμε κάτι προσωρινό αλλά κυρίως έχει υψηλό πνευματικό σκοπό, δηλαδή να λάβουμε κάτι ουράνιο, την Ουράνιο Βασιλεία. Έχει σκοπό να υψώσουμε τα μάτια μας στον Ουρανό, έχει σκοπό να καταλάβουμε ότι η κατοικία μας είναι εκεί και να πράξουμε ανάλογα.
Το υλικό τάμα είναι τύπος του εαυτού μας. Εάν το υλικό αμελούμε να προσφέρουμε τότε πόσο μάλλον το πνευματικό που είναι μεγαλύτερο. Αφήνοντας το τάμα να χρονίζει και την μετάνοια κατά μέρος όχι μόνο δεν υψώσαμε τα μάτια στον Ουρανό αλλά κοιτάξαμε κάτω στην Γη. Το τάμα ας είναι σύμφωνα με την Χριστιανική διδασκαλία αλλά και τις δυνατότητες μας. Θα πρέπει να το αποδίδουμε σε εύλογο χρονικό διάστημα και κυριότερο να περιλαμβάνει τον εαυτό μας. Αυτό είναι το κυριότερο, ας μην το ξεχνούμε ποτέ.
Ο σκοπός της ικανοποιήσεως του αιτήματος είναι μεν να λάβουμε κάτι προσωρινό αλλά κυρίως έχει υψηλό πνευματικό σκοπό, δηλαδή να λάβουμε κάτι ουράνιο, την Ουράνιο Βασιλεία. Έχει σκοπό να υψώσουμε τα μάτια μας στον Ουρανό, έχει σκοπό να καταλάβουμε ότι η κατοικία μας είναι εκεί και να πράξουμε ανάλογα.
Το υλικό τάμα είναι τύπος του εαυτού μας. Εάν το υλικό αμελούμε να προσφέρουμε τότε πόσο μάλλον το πνευματικό που είναι μεγαλύτερο. Αφήνοντας το τάμα να χρονίζει και την μετάνοια κατά μέρος όχι μόνο δεν υψώσαμε τα μάτια στον Ουρανό αλλά κοιτάξαμε κάτω στην Γη. Το τάμα ας είναι σύμφωνα με την Χριστιανική διδασκαλία αλλά και τις δυνατότητες μας. Θα πρέπει να το αποδίδουμε σε εύλογο χρονικό διάστημα και κυριότερο να περιλαμβάνει τον εαυτό μας. Αυτό είναι το κυριότερο, ας μην το ξεχνούμε ποτέ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου