Θεία Ευχαριστία 1
Θεία ευχαριστία Μέρος 2 Προφητείες στην Παλαιά Διαθήκη περί ιεροσύνης
Θεία ευχαριστία Μέρος 3 Η τριπλή θυσιαστήρια ιδιότητα στις Θ. Λειτουργίες
Θεία ευχαριστία Μέρος 3 Η τριπλή θυσιαστήρια ιδιότητα στις Θ. Λειτουργίες
Θεία ευχαριστία Μέρος 4 Αυτό το μέρος είναι υπό κατασκευή
Αγαπητοί αναγνώστες σήμερα έχουμε, ειδική ιεροσύνη, η Θεία Ευχαριστία ως θυσία, και ο τριπλός θυτικός χαρακτήρας της στην Θεία Λειτουργία. Ξεκινώντας το θέμα μας θα πούμε πρώτα λίγα περί της Θείας Ευχαριστίας ως πραγματικό αίμα και σώμα Χριστού.
Τα λόγια του Ιησού που κάνουν αναφορά σε βρώση του σώματός του δεν μπορούν να εκληφθούν ως αλληγορία εξ άλλου όπως έχουμε ήδη αναφέρει σε παλαιότερη ανάρτηση η φράση "τρώω την σάρκα" ή "πίνω το αίμα", υπό αλληγορική έννοια καταδεικνύει πάντοτε κακό γεγονός και όχι σωτήριο γεγονός όπως εννοούν τα λόγια του Ιησού. Ακόμη και στην Βίβλο βλέπουμε ότι το τρώω την σάρκα μεταφορικά υποδεικνύει βλάβη και όχι ευεργεσία, ὃν τρόπον κατέφαγον τὰς σάρκας τοῦ λαοῦ μου Μιχ. 3,3-4 ὁ χρυσὸς ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται, καὶ ὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φάγεται τὰς σάρκας ὑμῶν Ιακ. 5,3.
Και σήμερα λέμε "μου ήπιε το αίμα", "με έφαγε", δηλαδή κατανοούμε από αυτές τις φράσεις και από τα Αγιογραφικά χωρία ότι σε βάθος χρόνου και προ Χριστού και μετά Χριστόν δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να έλεγε εάν δεν φάτε την σάρκα μου και με αυτό να εννοούσε κάτι το καλό. Το τρώτε τις σάρκες μου ή πίνετε το αίμα μου με την αλληγορική ερμηνεία και στην Γραφή αλλά και σήμερα έχει έννοια, όχι μόνο αρνητική, αλλά έχει έννοια εχθρική. Ο Διάβολος όμως που έχει εξουσία επί του νου των αιρετικών διδασκάλων, τους υπαγορεύει μέσω δαιμονίων την αλληγορική ερμηνεία διότι έχει εχθρική διάθεση κατά του Κυρίου, θέλει να φάει την σάρκα του Κυρίου και των πιστών του αλληγορικώς, δηλαδή να τον πολεμήσει, να πολεμήσει τους δικούς του, να τους "φάει", να τους "πιει" το αίμα και την αυτή ερμηνεία διδάσκει και στους τυφλούς αιρετικούς.
Ο Χριστός είπε να "πιούμε" το αίμα του αλληγορικά, λένε οι αιρετικοί….
Αυτό θα πει να σε κυβερνά πνεύμα Αντιχρίστου και ο Διάβολος να σε χορεύει στο ταψί.
Κυριολεκτικά τα λόγια και όχι αλληγορικά εννόησαν και οι ακροατές οι οποίοι τα θεώρησαν παράδοξα και σκληρά πολλοὶ οὖν ἀκούσαντες ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπον· σκληρός ἐστιν οὗτος ὁ λόγος· τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν; Αλλά ο Χριστός επιμένει και βεβαιώνει αυτό που εννόησαν λέγοντας αμήν αμήν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.
Ο στίχος τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν που οι αιρετικοί επικαλούνται δεν έχει καμία επίδραση επάνω στους ακροατές. Μάλιστα οι ακροατές αλλά και οι μαθητές του ευρύτερου κύκλου που αποχωρούν το κάνουν μετά από αυτά τα λόγια του Ιησού, Ἐκ τούτου πολλοὶ ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ᾿ αὐτοῦ περιεπάτουν.
Εάν αυτά τα λόγια είχαν έστω και υποψία αλληγορίας οι ακροατές που προηγουμένως περίμεναν τις διευκρινίσεις σε αυτόν τον παράδοξο λόγο ρωτώντας πῶς δύναται οὗτος ἡμῖν δοῦναι τὴν σάρκα φαγεῖν; δεν θα έφευγαν αφού θα καταλάβαιναν ότι αλληγορικώς ημίν δούναι την σάρκα φαγείν.
Ο Χριστός δεν διορθώνει την γνώμη που σχημάτισαν από τα λόγια του αλλά επιβεβαιώνει λέγοντας την λέξη "αμήν". Να εκληφθεί ο στίχος τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν ως μια προτροπή συμβολικής κατανόησης της διδαχής περί βρώσης σάρκας και πόσης αίματος ή μια φράση ωραιοποίησης της διδασκαλίας μην τυχόν και σκανδαλιστούν οι ακροατές είναι εντελώς απαράδεκτο.
Εάν κάποιος μας αναφέρει "εάν δεν φάτε την σάρκα μου δεν θα έχετε ζωή" και αμέσως μετά πει "η σάρκα δεν ωφελεί αλλά αυτά που λέω" ακόμη και ο ίδιος θεωρεί ότι αυτά που είπε είναι το λιγότερο ακραία άστοχα και τα αναιρεί. Αυτό διότι αφενός δεν υπάρχει ούτε ποτέ υπήρξε στον αιώνα σύνδεση μεταξύ λόγων και βρώσεως σαρκός ώστε να υπάρξει παραλληλισμός, ενώ αφετέρου αλληγορικά το "τρώω τις σάρκες" έχει πάντοτε έννοια κακή.
Όμως ο Χριστός δίδασκε και αποκάλυπτε τις Θεϊκές αλήθειες χωρίς άστοχα παραδείγματα, προσπάθεια ωραιοποίησης ή χαϊδεύοντας τα αυτιά ετοίμων να αποχωρήσουν ακροατών. Εξάλλου εάν εκληφθεί ο στίχος με την αιρετική κατανόηση, τότε ποια από όλα τα λόγια του Ιησού που είπε να πιστέψει κάποιος ώστε να λάβει αιώνια ζωή ; Τα λόγια ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς ρήμματα του Ιησού είναι, όπως ρήμματα του Ιησού είναι και τα ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν.
Όλα τα λόγια του Ιησού τίθονται εν αμφιβόλω γιατί λέει και ξε-λέει.
Το όλο θέμα εγείρεται από την απιστία των Ιουδαίων στην Θεότητα του Ιησού, ας το προσέξουμε αυτό. Λένε οι ακροατές οὐχ οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ υἱὸς Ἰωσήφ, οὗ ἡμεῖς οἴδαμεν τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα; πῶς οὖν λέγει οὗτος ὅτι ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβέβηκα; Δηλαδή αυτός δεν είναι ο γιος του Ιωσήφ που ξέρουμε τους γονείς του; Πως λέει ότι κατέβηκε από τον ουρανό;
Για αυτό και ο Ιησούς αφαιρώντας την λέξη "μου" λέει ότι η σάρκα δεν ωφελεί, η σάρκα του όμως ωφελεί διότι είναι Θεός και όχι απλός άνθρωπος. Εάν όμως εκληφθεί ως απλός άνθρωπος ο Ιησούς τότε τα λεγόμενα "φάτε το σώμα μου" δεν έχουν κανέναν νόημα, έτσι φαίνονται λόγια παραλογισμού και προτροπή προς κανιβαλισμό στους ακροατές.
Το όλο περιστατικό αλλά και τα λεγόμενα του Ιησού είναι διατυπωμένα έτσι ώστε να αφαιρούν την δυνατότητα να εκληφθούν αλληγορικά και προϋποθέτουν πίστη στην Θεότητα του. Είναι δε γνωστό ότι εκτός από τους ακροατές και οι μαθητές αλλά και οι Πατέρες μετά από αυτούς εννόησαν τα λόγια του Ιησού με την κυριολεκτική έννοια.
Άραγε οι αδελφοί μας μτ Ιεχωβά έχοντας στον νου τις διδασκαλίες περί εμβλημάτων αλλά και της απαγορεύσεως μετάγγισης αίματος που τους πλασάρουν έχουν σκεφτεί άραγε ότι ο Χριστός προχωρεί σε μια ακραίως ακατάλληλη παρομοίωση;
Πως είναι δυνατόν να θέλει να παρομοιάσει την διδασκαλία του που θα σώσει και θα δώσει αιώνια ζωή, με αίμα που πρέπει να φαγωθεί, μια πράξη που κατηγορηματικά απαγορεύεται από την Γραφή;
Να! άνθρωπος φαγάς και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών, λέει συγκαλυμμένα ο Διάβολος μέσω των ψευτοδιδασκάλων φερεφώνων του.
Ο Χριστός παραδίδει πριν τον θάνατό του την Θεία Ευχαριστία ως αντικατάσταση του αμνού της Παλαιάς Διαθήκης τον οποίον αμνό θα έτρωγε ο νέος Ισραήλ, δηλαδή ο Χριστιανικός λαός, και δεν ήταν δυνατόν να παραδώσει στην Νέα Διαθήκη ξανά σύμβολο. Τα λόγια περί βρώσεως δεν μπορούν να ερμηνευθούν συμβολικά διότι εφόσον υπήρχε το ουράνιο μάνα τώρα δεν θα μπορούσε να δοθεί ξανά σύμβολο και μάλιστα απείρως κατώτερης προέλευσης, δηλαδή ένας άρτος που θα ήταν παρασκευασμένος στην Γη.
Ούτε θα μπορούσε να παραδώσει ένα κατώτερο σύμβολο θυσίας από τον αμνό ο Χριστός αφού ο άρτος δεν μπορεί να συμβολίσει καλύτερα από τον αμνό μια θυσία με θύμα, ούτε το αίμα του θυσιαζόμενου αμνού που εκχυνόταν μπορεί να αντικατασταθεί ως σύμβολο καλύτερα από κρασί.
Ο άρτος λοιπόν δεν μπορεί να αντικαταστήσει ως σύμβολο ούτε τον αμνό ούτε το μάνα διότι ήδη υπάρχουν ανώτερα σύμβολα από αυτόν. Επιπλέον το αρνί μπορεί να συμβολίσει καλύτερα και την σταυρική θυσία του "Αρνίου" όπως αναφέρεται ο Ιησούς.
Όμως ο άρτος και ο οίνος αν και φαίνονται στην όψη ως απλό ψωμί και κρασί, θαυματουργικώς μετατρέπονται πραγματικώς σε σώμα και αίμα Χριστού και άρα είναι ανώτερα από τα σύμβολα της Παλαιάς. Είναι το πραγματικό που αντικατέστησε τον τύπο για αυτό, αντίθετα με το σύμβολο, σώζει και χαρίζει την αιώνιο ζωή όπως λέγει ο Χριστός.
Ο Παύλος ο οποίος διδάχθηκε από τον ίδιο τον Χριστό, οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, παρέλαβε και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτί ᾗ παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν, ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι· τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκις ἂν πίνητε, εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.
Με τα λόγια τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι βλέπουμε ξεκάθαρα αυτό που είπαμε πριν, ότι ο αμνός αντικαθίσταται με κάτι το οποίο δίδει το ανώτατο αγαθό. Επειδή είναι πραγματικά σώμα και αίμα Χριστού αυτό το γεγονός τον κάνει να είναι ανώτερος και από το σύμβολο στο θέμα αποτυπώσεως θυσίας, ειδάλλως δεν μπορεί το ψωμί και το κρασί να αποδώσει συμβολικώς θυσία με ένα θύμα και έκχυση αίματος καλύτερα από έναν αμνό.
Εάν παρατηρήσουμε τα λόγια του Χριστού την φοβερή εκείνη ώρα της παράδοσης του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας θα δούμε ότι για να αφαιρέσει κάθε υποψία συμβολισμού λέγει "τούτο εστί το σώμα μου" και "τούτο εστί το αίμα μου" χωρίς να περιλαμβάνει στην εκφορά του λόγου τις λέξεις άρτος και οίνος.
Ο Χριστός όχι μόνο δεν λέγει "αυτό το ψωμί συμβολίζει το σώμα μου" αλλά ούτε κάν "αυτό το ψωμί είναι το σώμα μου" λόγος που ίσως θα μπορούσε να εκληφθεί ως συμβολικός αλλά ξεκάθαρα λέει "αυτό είναι το σώμα μου".
Οι φράσεις του Ιησού είναι έτσι διότι είναι πραγματικά σώμα και αίμα του.
Όπως δεν διόρθωσε τους ακροατές όταν κατάλαβαν ότι μιλάει κυριολεκτικά για το σώμα και το αίμα του, έτσι και τώρα την φοβερή εκείνη στιγμή για να αφαιρεθεί κάθε δυνατότητα καλής παρεξηγήσεως των λόγων του η φρασεολογία είναι ξεκάθαρη και δείχνει καθαρά ότι ο Χριστός θεωρεί ότι άρτος δεν είναι άρτος και ο οίνος δεν είναι οίνος.
Επίσης παρατηρούμε ότι η φρασεολογία τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι είναι ίδια με αυτήν του Μωυσή στο χωρίο Έξοδος 24,8 λαβὼν δὲ Μωυσῆς τὸ αἷμα κατεσκέδασε τοῦ λαοῦ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης, ἧς διέθετο Κύριος πρὸς ὑμᾶς περὶ πάντων τῶν λόγων τούτων. Ο Μωυσής λαμβάνει τα δοχεία με το αίμα και ραντίζει τον λαό λέγοντας ιδού το αίμα της Διαθήκης.
Βλέπουμε δηλαδή την ομοιότητα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, η οποία Καινή σφραγίζεται και αυτή με πραγματικό αίμα, άρα ο οίνος δεν είναι απλός οίνος αλλά αίμα Χριστού το οποίο επισφραγίζει την Καινή Διαθήκη, τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι·.
Έτσι με αυτά που είπαμε είναι φανερά τα εξής:
ότι δεν μπορεί να παραδοθεί κατώτερο σύμβολο από το υπάρχον, το ουράνιο μάνα είναι ανώτερο από το απλό ψωμί και το αρνάκι μπορεί καλύτερα να συμβολίσει μια θυσία.
Ότι η όλη παράδοση της Θείας Ευχαριστίας στον Μυστικό Δείπνο με αυτήν την φρασεολογία είναι περιττή εάν δεν είναι πραγματικά σώμα και αίμα Χριστού.
Ο Χριστός δίδει σημασία στην ουσία αλλά και στο πνεύμα της ορθής λατρείας, προσευχόμενοι δὲ μὴ βαττολογήσητε, πολλώ δε μάλλον να ιδρύσει και να παραδώσει μια σχεδόν θεατρική πράξη αναμνήσεως στην οποία θα λαμβανόταν κρασί και ψωμί ώστε έτσι να θυμηθούν οι πιστοί την Σταύρωση του Ιησού και να την εξυψώσει τόσο λέγοντας μάλιστα και για αιώνια ζωή.
Εάν είναι απλώς σύμβολα στην πραγματικότητα δεν δίδουν οτιδήποτε, πόσο μάλλον να δώσουν το ανώτερο αγαθό, δηλαδή αιώνια ζωή μαζί με τον Κύριο.
Εάν δε στην εντολή "τούτο ποιείτε", προσθέσουμε τον οίνο και τον άρτο -υλικά πράγματα- που κρατά ο Χριστός μιλώντας για αίμα και σάρκα αλλά και την όλη διατύπωση της παράδοσης της Ευχαριστίας στον Μυστικό Δείπνο η οποία περιέχει κατεξοχήν φράσεις θυσιαστηριακές αφού σε όλες τις θυσίες υπήρχε "έκχυσις αίματος προς άφεσιν", ενώ ταυτόχρονα φέρουμε κατά νου και τους προλόγους που προηγήθηκαν αυτής της παράδοσης, οι οποίοι πρόλογοι περιέχουν έννοιες όπως, άρτος εξ ουρανού, βρώση σαρκός-άρτος, πόση αίματος-οίνος και επιπλέον όλων αυτών λάβουμε υπόψιν τις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις περί αποκτήσεως αιώνιου ζωής από αυτά και όλα τα εκλάβουμε συμβολικά, τότε έχουμε την σύσταση από τον Ιησού ενός είδους οινοαρτολατρείας, μιας λατρείας παράλληλης με αυτήν προς τον Θεό. Οι αιρετικοί ενώ διαμαρτύρονται για τις εικόνες με τις θεωρίες τους μετατρέπουν στην Θεία Ευχαριστία σε ειδωλολατρεία. Ουδέποτε υπήρξε συμβολική τελετή στην Εκκλησία, μια θεατρική παράσταση ανάμνησης λες και υπήρχε περίπτωση οι Χριστιανοί να ξεχάσουν την θυσία του Σταυρού. Με το ίδιο σκεπτικό έχουν δίκαιο όσοι βλέπουμε και σταυρώνονται σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Η οποία μάλιστα οινοαρτολατρεία, εάν δεχθούμε την συμβολική εξήγηση, παραδόξως θα δούμε να είναι κεντρικό σημείο λατρείας και να τίθεται από την πρώτη Εκκλησία στο ίδιο ύψος με την διδαχή και την προσευχή, τα οποία σύμφωνα με την συμβολική ερμηνεία είναι αυτά που σώζουν. Όπως όμως μας δηλώνουν, η Γραφή ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς, οι αρχαίες έγγραφες Θείες Λειτουργίες αλλά και οι Αποστολικοί συγγραφείς, η Θεία Ευχαριστία είναι το κεντρικό σημείο της λατρείας στην σύναξη. Αυτό βεβαίως γίνεται επειδή ο άρτος και ο οίνος είναι θυσία και πραγματικά σώμα και αίμα Χριστού. Εάν αυτή η πράξη εννοούταν ως μια συμβολική πράξη, όπως επί παραδείγματι το ποδόνηπτρο, αυτό δεν θα γινόταν ποτέ, ποτέ δεν θα τεθόταν μια συμβολική τελετή σε τέτοιο ύψος.
Ευχαριστία: τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν και ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.
Ποδόνηπτρο: Ίνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε και οὐκ ἔχεις μέρος μετ' ἐμοῦ.
Ευχαριστία κεντρικός ρόλος, ποδόνηπτρο σχεδόν καμία περαιτέρω αναφορά παρά το ότι και για τα δύο έχουμε ρητή εντολή να τελούνται και όποιος δεν τελεί δεν μπορεί να είναι με τον Χριστό. Το ποδόνηπτρο έχει συμβολική σημασία, αυτό που μετράει δεν είναι να πλένουμε τα πόδια των άλλων κυριολεκτικά ειδάλλως δεν θα έχουμε μέρος με τον Χριστό, αλλά η ουσία είναι να είμαστε ταπεινοί.
Βλέπουμε εδώ και κάτι άλλο που αφορά τα λόγια του Ιησού τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν, καταλαβαίνουμε ότι αυτά τα λόγια προστίθενται στα προηγούμενα δηλαδή τα "εάν δεν φάτε την σάρκα και πιείτε το αίμα μου δεν έχετε ζωή αιώνιο". Αυτό γίνεται διότι αφενός σε αντίθετη περίπτωση ο Ιησούς ενώ δεν πέρασαν πέντε λεπτά κηρύγματος έχει ήδη αυτοαναιρεθεί ενώ αφετέρου κατανοούμε ότι δεν φτάνει η Θεία Κοινωνία για να δώσει την αιώνια ζωή αλλά πρέπει να τηρούνται και οι εντολές του Ιησού, οι οποίες ταυτόχρονα με την Θεία Ευχαριστία θα δώσουν την αιώνιο ζωή. Έτσι τώρα δεν υπάρχει καμία παραδοξότητα όταν βλέπουμε οι Χριστιανοί να προσκαρτερούν τη διδαχή και τη κλάσει του άρτου και να τίθεται η Θεία Ευχαριστία στο ίδιο ύψος με την διδαχή. Ο λόγος τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν ισχύει και για το ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς αλλά και για ότι άλλο έχει διδάξει ο Ιησούς.
Δηλαδή εδώ ο Ιησούς λέγει "τα λόγια, τα οποία εγώ σας διδάσκω είναι πνεύμα Θεού, για αυτό δε έχουν και μεταδίδουν ζωή και αυτό ισχύει και για το ότι εάν δεν φάτε την σάρκα μου δεν θα έχετε αιώνια ζωή αλλά και για όλα τα λόγια που σας έχω πει" και όχι τις βλάσφημες ερμηνείες άστοχου παραδείγματος που υποδεικνύει η αλληγορική ερμηνεία, "η βρώση σαρκός και πόση αίματος σαν σκανδαλίζει; εντάξει μην φεύγετε, έκανα ένα λάθος, δεν δίδει η σάρκα μου αιώνια ζωή αλλά αυτά που σας λέω". Αλλά αυτά που σας λέει μιλάνε για βρώση σαρκός και αιώνια ζωή εξ αυτών, οπότε τρέχα γύρευε, κάνει ο Διάβολος να λέει ο αιρετικός.
Ο Διάβολος από την αρχή της παράδοσης του μυστηρίου από τον Χριστό θέλησε να επιτεθεί στην Θεία Ευχαριστία. Κατά τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες όμως επειδή ήταν ξεκάθαρη η διδασκαλία περί πραγματικής σάρκας και αίματος δεν μπορούσε να επιτεθεί άμεσα, έτσι οι τρόποι επιθέσεως και διαστρεβλώσεως ήταν έμμεσοι.
Βλέπουμε τους Χριστιανούς να αντιμετωπίζουν αιρετικούς όπως τους Γνωστικούς, τους Αρειανούς, τους Δοκήτες, έχοντας ως εφαλτήριο το αδιαμφισβήτητο δόγμα ότι η Θεία Ευχαριστία είναι πραγματικά σώμα και αίμα Χριστού.
Πρωτύτερα είπαμε ότι θέμα εγέρθηκε στους Ιουδαίους ακροατές λόγω της μη πίστης τους στην Θεότητα του Ιησού. Όταν ο Χριστός θεωρηθεί ένας απλός άνθρωπος ή θεωρηθεί ένας άγγελος τότε τον κεντρικό ρόλο στην διδασκαλία του έχει το παράδειγμα του και όχι η Θεϊκή του φύση και δύναμη. Έτσι η Θεία Ευχαριστία γίνεται αντί τροφή αθανασίας μια απλή ανάμνηση. Το εάν η Θεϊκή φύση του Ιησού θα απορριφθεί άμεσα από κάποιον μέσω της ανοιχτής αρνήσεως της Θεϊκής φύσεως του όπως γίνεται στον μτ Ιεχωβά είτε θα γίνει μέσω της αρνήσεως της Θείας Ευχαριστίας ως θυσίας και πραγματικής σάρκας και αίματος και παραδοχής της μόνο σαν μια απλή τελετή είναι αδιάφορο, αυτό που μετράει είναι να αρνηθεί ο άνθρωπος τον Ιησού ως Θεό και έτσι τον αρνείται ταυτόχρονα και ως Σωτήρα και οδηγείται στην απώλεια.
Κοινός ο πατέρας, για αυτό παρατηρούμε και κοινά σημεία στα τέκνα του.
Εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, αν είσαι υιός του Θεού.
Αργότερα όταν θα είχαν περάσει πολλά χρόνια ο Διάβολος θα έκανε επίθεση και άμεσα στην Θεία Ευχαριστία διδάσκοντας ότι αυτή είναι σύμβολο, έμβλημα, ανάμνηση, μια θεατρική τελετή. Εξ αιτίας της διδασκαλίας περί πραγματικού σώματος και αίματος στην Θεία Κοινωνία, βλέπουμε να εγείρονται εναντίον των Χριστιανών κατηγορίες περί κανιβαλισμού από το Ρωμαϊκό καθεστώς.
Τα λόγια του Ιησού που κάνουν αναφορά σε βρώση του σώματός του δεν μπορούν να εκληφθούν ως αλληγορία εξ άλλου όπως έχουμε ήδη αναφέρει σε παλαιότερη ανάρτηση η φράση "τρώω την σάρκα" ή "πίνω το αίμα", υπό αλληγορική έννοια καταδεικνύει πάντοτε κακό γεγονός και όχι σωτήριο γεγονός όπως εννοούν τα λόγια του Ιησού. Ακόμη και στην Βίβλο βλέπουμε ότι το τρώω την σάρκα μεταφορικά υποδεικνύει βλάβη και όχι ευεργεσία, ὃν τρόπον κατέφαγον τὰς σάρκας τοῦ λαοῦ μου Μιχ. 3,3-4 ὁ χρυσὸς ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται, καὶ ὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φάγεται τὰς σάρκας ὑμῶν Ιακ. 5,3.
Και σήμερα λέμε "μου ήπιε το αίμα", "με έφαγε", δηλαδή κατανοούμε από αυτές τις φράσεις και από τα Αγιογραφικά χωρία ότι σε βάθος χρόνου και προ Χριστού και μετά Χριστόν δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να έλεγε εάν δεν φάτε την σάρκα μου και με αυτό να εννοούσε κάτι το καλό. Το τρώτε τις σάρκες μου ή πίνετε το αίμα μου με την αλληγορική ερμηνεία και στην Γραφή αλλά και σήμερα έχει έννοια, όχι μόνο αρνητική, αλλά έχει έννοια εχθρική. Ο Διάβολος όμως που έχει εξουσία επί του νου των αιρετικών διδασκάλων, τους υπαγορεύει μέσω δαιμονίων την αλληγορική ερμηνεία διότι έχει εχθρική διάθεση κατά του Κυρίου, θέλει να φάει την σάρκα του Κυρίου και των πιστών του αλληγορικώς, δηλαδή να τον πολεμήσει, να πολεμήσει τους δικούς του, να τους "φάει", να τους "πιει" το αίμα και την αυτή ερμηνεία διδάσκει και στους τυφλούς αιρετικούς.
Ο Χριστός είπε να "πιούμε" το αίμα του αλληγορικά, λένε οι αιρετικοί….
Αυτό θα πει να σε κυβερνά πνεύμα Αντιχρίστου και ο Διάβολος να σε χορεύει στο ταψί.
Κυριολεκτικά τα λόγια και όχι αλληγορικά εννόησαν και οι ακροατές οι οποίοι τα θεώρησαν παράδοξα και σκληρά πολλοὶ οὖν ἀκούσαντες ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπον· σκληρός ἐστιν οὗτος ὁ λόγος· τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν; Αλλά ο Χριστός επιμένει και βεβαιώνει αυτό που εννόησαν λέγοντας αμήν αμήν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.
Ο στίχος τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν που οι αιρετικοί επικαλούνται δεν έχει καμία επίδραση επάνω στους ακροατές. Μάλιστα οι ακροατές αλλά και οι μαθητές του ευρύτερου κύκλου που αποχωρούν το κάνουν μετά από αυτά τα λόγια του Ιησού, Ἐκ τούτου πολλοὶ ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ᾿ αὐτοῦ περιεπάτουν.
Εάν αυτά τα λόγια είχαν έστω και υποψία αλληγορίας οι ακροατές που προηγουμένως περίμεναν τις διευκρινίσεις σε αυτόν τον παράδοξο λόγο ρωτώντας πῶς δύναται οὗτος ἡμῖν δοῦναι τὴν σάρκα φαγεῖν; δεν θα έφευγαν αφού θα καταλάβαιναν ότι αλληγορικώς ημίν δούναι την σάρκα φαγείν.
Ο Χριστός δεν διορθώνει την γνώμη που σχημάτισαν από τα λόγια του αλλά επιβεβαιώνει λέγοντας την λέξη "αμήν". Να εκληφθεί ο στίχος τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν ως μια προτροπή συμβολικής κατανόησης της διδαχής περί βρώσης σάρκας και πόσης αίματος ή μια φράση ωραιοποίησης της διδασκαλίας μην τυχόν και σκανδαλιστούν οι ακροατές είναι εντελώς απαράδεκτο.
Εάν κάποιος μας αναφέρει "εάν δεν φάτε την σάρκα μου δεν θα έχετε ζωή" και αμέσως μετά πει "η σάρκα δεν ωφελεί αλλά αυτά που λέω" ακόμη και ο ίδιος θεωρεί ότι αυτά που είπε είναι το λιγότερο ακραία άστοχα και τα αναιρεί. Αυτό διότι αφενός δεν υπάρχει ούτε ποτέ υπήρξε στον αιώνα σύνδεση μεταξύ λόγων και βρώσεως σαρκός ώστε να υπάρξει παραλληλισμός, ενώ αφετέρου αλληγορικά το "τρώω τις σάρκες" έχει πάντοτε έννοια κακή.
Όμως ο Χριστός δίδασκε και αποκάλυπτε τις Θεϊκές αλήθειες χωρίς άστοχα παραδείγματα, προσπάθεια ωραιοποίησης ή χαϊδεύοντας τα αυτιά ετοίμων να αποχωρήσουν ακροατών. Εξάλλου εάν εκληφθεί ο στίχος με την αιρετική κατανόηση, τότε ποια από όλα τα λόγια του Ιησού που είπε να πιστέψει κάποιος ώστε να λάβει αιώνια ζωή ; Τα λόγια ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς ρήμματα του Ιησού είναι, όπως ρήμματα του Ιησού είναι και τα ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν.
Όλα τα λόγια του Ιησού τίθονται εν αμφιβόλω γιατί λέει και ξε-λέει.
Το όλο θέμα εγείρεται από την απιστία των Ιουδαίων στην Θεότητα του Ιησού, ας το προσέξουμε αυτό. Λένε οι ακροατές οὐχ οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ υἱὸς Ἰωσήφ, οὗ ἡμεῖς οἴδαμεν τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα; πῶς οὖν λέγει οὗτος ὅτι ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβέβηκα; Δηλαδή αυτός δεν είναι ο γιος του Ιωσήφ που ξέρουμε τους γονείς του; Πως λέει ότι κατέβηκε από τον ουρανό;
Για αυτό και ο Ιησούς αφαιρώντας την λέξη "μου" λέει ότι η σάρκα δεν ωφελεί, η σάρκα του όμως ωφελεί διότι είναι Θεός και όχι απλός άνθρωπος. Εάν όμως εκληφθεί ως απλός άνθρωπος ο Ιησούς τότε τα λεγόμενα "φάτε το σώμα μου" δεν έχουν κανέναν νόημα, έτσι φαίνονται λόγια παραλογισμού και προτροπή προς κανιβαλισμό στους ακροατές.
Το όλο περιστατικό αλλά και τα λεγόμενα του Ιησού είναι διατυπωμένα έτσι ώστε να αφαιρούν την δυνατότητα να εκληφθούν αλληγορικά και προϋποθέτουν πίστη στην Θεότητα του. Είναι δε γνωστό ότι εκτός από τους ακροατές και οι μαθητές αλλά και οι Πατέρες μετά από αυτούς εννόησαν τα λόγια του Ιησού με την κυριολεκτική έννοια.
Άραγε οι αδελφοί μας μτ Ιεχωβά έχοντας στον νου τις διδασκαλίες περί εμβλημάτων αλλά και της απαγορεύσεως μετάγγισης αίματος που τους πλασάρουν έχουν σκεφτεί άραγε ότι ο Χριστός προχωρεί σε μια ακραίως ακατάλληλη παρομοίωση;
Πως είναι δυνατόν να θέλει να παρομοιάσει την διδασκαλία του που θα σώσει και θα δώσει αιώνια ζωή, με αίμα που πρέπει να φαγωθεί, μια πράξη που κατηγορηματικά απαγορεύεται από την Γραφή;
Να! άνθρωπος φαγάς και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών, λέει συγκαλυμμένα ο Διάβολος μέσω των ψευτοδιδασκάλων φερεφώνων του.
Ο Χριστός παραδίδει πριν τον θάνατό του την Θεία Ευχαριστία ως αντικατάσταση του αμνού της Παλαιάς Διαθήκης τον οποίον αμνό θα έτρωγε ο νέος Ισραήλ, δηλαδή ο Χριστιανικός λαός, και δεν ήταν δυνατόν να παραδώσει στην Νέα Διαθήκη ξανά σύμβολο. Τα λόγια περί βρώσεως δεν μπορούν να ερμηνευθούν συμβολικά διότι εφόσον υπήρχε το ουράνιο μάνα τώρα δεν θα μπορούσε να δοθεί ξανά σύμβολο και μάλιστα απείρως κατώτερης προέλευσης, δηλαδή ένας άρτος που θα ήταν παρασκευασμένος στην Γη.
Ούτε θα μπορούσε να παραδώσει ένα κατώτερο σύμβολο θυσίας από τον αμνό ο Χριστός αφού ο άρτος δεν μπορεί να συμβολίσει καλύτερα από τον αμνό μια θυσία με θύμα, ούτε το αίμα του θυσιαζόμενου αμνού που εκχυνόταν μπορεί να αντικατασταθεί ως σύμβολο καλύτερα από κρασί.
Ο άρτος λοιπόν δεν μπορεί να αντικαταστήσει ως σύμβολο ούτε τον αμνό ούτε το μάνα διότι ήδη υπάρχουν ανώτερα σύμβολα από αυτόν. Επιπλέον το αρνί μπορεί να συμβολίσει καλύτερα και την σταυρική θυσία του "Αρνίου" όπως αναφέρεται ο Ιησούς.
Όμως ο άρτος και ο οίνος αν και φαίνονται στην όψη ως απλό ψωμί και κρασί, θαυματουργικώς μετατρέπονται πραγματικώς σε σώμα και αίμα Χριστού και άρα είναι ανώτερα από τα σύμβολα της Παλαιάς. Είναι το πραγματικό που αντικατέστησε τον τύπο για αυτό, αντίθετα με το σύμβολο, σώζει και χαρίζει την αιώνιο ζωή όπως λέγει ο Χριστός.
Ο Παύλος ο οποίος διδάχθηκε από τον ίδιο τον Χριστό, οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, παρέλαβε και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτί ᾗ παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν, ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι· τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκις ἂν πίνητε, εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.
Με τα λόγια τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι βλέπουμε ξεκάθαρα αυτό που είπαμε πριν, ότι ο αμνός αντικαθίσταται με κάτι το οποίο δίδει το ανώτατο αγαθό. Επειδή είναι πραγματικά σώμα και αίμα Χριστού αυτό το γεγονός τον κάνει να είναι ανώτερος και από το σύμβολο στο θέμα αποτυπώσεως θυσίας, ειδάλλως δεν μπορεί το ψωμί και το κρασί να αποδώσει συμβολικώς θυσία με ένα θύμα και έκχυση αίματος καλύτερα από έναν αμνό.
Εάν παρατηρήσουμε τα λόγια του Χριστού την φοβερή εκείνη ώρα της παράδοσης του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας θα δούμε ότι για να αφαιρέσει κάθε υποψία συμβολισμού λέγει "τούτο εστί το σώμα μου" και "τούτο εστί το αίμα μου" χωρίς να περιλαμβάνει στην εκφορά του λόγου τις λέξεις άρτος και οίνος.
Ο Χριστός όχι μόνο δεν λέγει "αυτό το ψωμί συμβολίζει το σώμα μου" αλλά ούτε κάν "αυτό το ψωμί είναι το σώμα μου" λόγος που ίσως θα μπορούσε να εκληφθεί ως συμβολικός αλλά ξεκάθαρα λέει "αυτό είναι το σώμα μου".
Οι φράσεις του Ιησού είναι έτσι διότι είναι πραγματικά σώμα και αίμα του.
Όπως δεν διόρθωσε τους ακροατές όταν κατάλαβαν ότι μιλάει κυριολεκτικά για το σώμα και το αίμα του, έτσι και τώρα την φοβερή εκείνη στιγμή για να αφαιρεθεί κάθε δυνατότητα καλής παρεξηγήσεως των λόγων του η φρασεολογία είναι ξεκάθαρη και δείχνει καθαρά ότι ο Χριστός θεωρεί ότι άρτος δεν είναι άρτος και ο οίνος δεν είναι οίνος.
Επίσης παρατηρούμε ότι η φρασεολογία τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι είναι ίδια με αυτήν του Μωυσή στο χωρίο Έξοδος 24,8 λαβὼν δὲ Μωυσῆς τὸ αἷμα κατεσκέδασε τοῦ λαοῦ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης, ἧς διέθετο Κύριος πρὸς ὑμᾶς περὶ πάντων τῶν λόγων τούτων. Ο Μωυσής λαμβάνει τα δοχεία με το αίμα και ραντίζει τον λαό λέγοντας ιδού το αίμα της Διαθήκης.
Βλέπουμε δηλαδή την ομοιότητα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, η οποία Καινή σφραγίζεται και αυτή με πραγματικό αίμα, άρα ο οίνος δεν είναι απλός οίνος αλλά αίμα Χριστού το οποίο επισφραγίζει την Καινή Διαθήκη, τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι·.
Έτσι με αυτά που είπαμε είναι φανερά τα εξής:
ότι δεν μπορεί να παραδοθεί κατώτερο σύμβολο από το υπάρχον, το ουράνιο μάνα είναι ανώτερο από το απλό ψωμί και το αρνάκι μπορεί καλύτερα να συμβολίσει μια θυσία.
Ότι η όλη παράδοση της Θείας Ευχαριστίας στον Μυστικό Δείπνο με αυτήν την φρασεολογία είναι περιττή εάν δεν είναι πραγματικά σώμα και αίμα Χριστού.
Ο Χριστός δίδει σημασία στην ουσία αλλά και στο πνεύμα της ορθής λατρείας, προσευχόμενοι δὲ μὴ βαττολογήσητε, πολλώ δε μάλλον να ιδρύσει και να παραδώσει μια σχεδόν θεατρική πράξη αναμνήσεως στην οποία θα λαμβανόταν κρασί και ψωμί ώστε έτσι να θυμηθούν οι πιστοί την Σταύρωση του Ιησού και να την εξυψώσει τόσο λέγοντας μάλιστα και για αιώνια ζωή.
Εάν είναι απλώς σύμβολα στην πραγματικότητα δεν δίδουν οτιδήποτε, πόσο μάλλον να δώσουν το ανώτερο αγαθό, δηλαδή αιώνια ζωή μαζί με τον Κύριο.
Εάν δε στην εντολή "τούτο ποιείτε", προσθέσουμε τον οίνο και τον άρτο -υλικά πράγματα- που κρατά ο Χριστός μιλώντας για αίμα και σάρκα αλλά και την όλη διατύπωση της παράδοσης της Ευχαριστίας στον Μυστικό Δείπνο η οποία περιέχει κατεξοχήν φράσεις θυσιαστηριακές αφού σε όλες τις θυσίες υπήρχε "έκχυσις αίματος προς άφεσιν", ενώ ταυτόχρονα φέρουμε κατά νου και τους προλόγους που προηγήθηκαν αυτής της παράδοσης, οι οποίοι πρόλογοι περιέχουν έννοιες όπως, άρτος εξ ουρανού, βρώση σαρκός-άρτος, πόση αίματος-οίνος και επιπλέον όλων αυτών λάβουμε υπόψιν τις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις περί αποκτήσεως αιώνιου ζωής από αυτά και όλα τα εκλάβουμε συμβολικά, τότε έχουμε την σύσταση από τον Ιησού ενός είδους οινοαρτολατρείας, μιας λατρείας παράλληλης με αυτήν προς τον Θεό. Οι αιρετικοί ενώ διαμαρτύρονται για τις εικόνες με τις θεωρίες τους μετατρέπουν στην Θεία Ευχαριστία σε ειδωλολατρεία. Ουδέποτε υπήρξε συμβολική τελετή στην Εκκλησία, μια θεατρική παράσταση ανάμνησης λες και υπήρχε περίπτωση οι Χριστιανοί να ξεχάσουν την θυσία του Σταυρού. Με το ίδιο σκεπτικό έχουν δίκαιο όσοι βλέπουμε και σταυρώνονται σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Η οποία μάλιστα οινοαρτολατρεία, εάν δεχθούμε την συμβολική εξήγηση, παραδόξως θα δούμε να είναι κεντρικό σημείο λατρείας και να τίθεται από την πρώτη Εκκλησία στο ίδιο ύψος με την διδαχή και την προσευχή, τα οποία σύμφωνα με την συμβολική ερμηνεία είναι αυτά που σώζουν. Όπως όμως μας δηλώνουν, η Γραφή ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς, οι αρχαίες έγγραφες Θείες Λειτουργίες αλλά και οι Αποστολικοί συγγραφείς, η Θεία Ευχαριστία είναι το κεντρικό σημείο της λατρείας στην σύναξη. Αυτό βεβαίως γίνεται επειδή ο άρτος και ο οίνος είναι θυσία και πραγματικά σώμα και αίμα Χριστού. Εάν αυτή η πράξη εννοούταν ως μια συμβολική πράξη, όπως επί παραδείγματι το ποδόνηπτρο, αυτό δεν θα γινόταν ποτέ, ποτέ δεν θα τεθόταν μια συμβολική τελετή σε τέτοιο ύψος.
Ευχαριστία: τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν και ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.
Ποδόνηπτρο: Ίνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε και οὐκ ἔχεις μέρος μετ' ἐμοῦ.
Ευχαριστία κεντρικός ρόλος, ποδόνηπτρο σχεδόν καμία περαιτέρω αναφορά παρά το ότι και για τα δύο έχουμε ρητή εντολή να τελούνται και όποιος δεν τελεί δεν μπορεί να είναι με τον Χριστό. Το ποδόνηπτρο έχει συμβολική σημασία, αυτό που μετράει δεν είναι να πλένουμε τα πόδια των άλλων κυριολεκτικά ειδάλλως δεν θα έχουμε μέρος με τον Χριστό, αλλά η ουσία είναι να είμαστε ταπεινοί.
Βλέπουμε εδώ και κάτι άλλο που αφορά τα λόγια του Ιησού τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν, καταλαβαίνουμε ότι αυτά τα λόγια προστίθενται στα προηγούμενα δηλαδή τα "εάν δεν φάτε την σάρκα και πιείτε το αίμα μου δεν έχετε ζωή αιώνιο". Αυτό γίνεται διότι αφενός σε αντίθετη περίπτωση ο Ιησούς ενώ δεν πέρασαν πέντε λεπτά κηρύγματος έχει ήδη αυτοαναιρεθεί ενώ αφετέρου κατανοούμε ότι δεν φτάνει η Θεία Κοινωνία για να δώσει την αιώνια ζωή αλλά πρέπει να τηρούνται και οι εντολές του Ιησού, οι οποίες ταυτόχρονα με την Θεία Ευχαριστία θα δώσουν την αιώνιο ζωή. Έτσι τώρα δεν υπάρχει καμία παραδοξότητα όταν βλέπουμε οι Χριστιανοί να προσκαρτερούν τη διδαχή και τη κλάσει του άρτου και να τίθεται η Θεία Ευχαριστία στο ίδιο ύψος με την διδαχή. Ο λόγος τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν ισχύει και για το ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς αλλά και για ότι άλλο έχει διδάξει ο Ιησούς.
Δηλαδή εδώ ο Ιησούς λέγει "τα λόγια, τα οποία εγώ σας διδάσκω είναι πνεύμα Θεού, για αυτό δε έχουν και μεταδίδουν ζωή και αυτό ισχύει και για το ότι εάν δεν φάτε την σάρκα μου δεν θα έχετε αιώνια ζωή αλλά και για όλα τα λόγια που σας έχω πει" και όχι τις βλάσφημες ερμηνείες άστοχου παραδείγματος που υποδεικνύει η αλληγορική ερμηνεία, "η βρώση σαρκός και πόση αίματος σαν σκανδαλίζει; εντάξει μην φεύγετε, έκανα ένα λάθος, δεν δίδει η σάρκα μου αιώνια ζωή αλλά αυτά που σας λέω". Αλλά αυτά που σας λέει μιλάνε για βρώση σαρκός και αιώνια ζωή εξ αυτών, οπότε τρέχα γύρευε, κάνει ο Διάβολος να λέει ο αιρετικός.
Ο Διάβολος από την αρχή της παράδοσης του μυστηρίου από τον Χριστό θέλησε να επιτεθεί στην Θεία Ευχαριστία. Κατά τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες όμως επειδή ήταν ξεκάθαρη η διδασκαλία περί πραγματικής σάρκας και αίματος δεν μπορούσε να επιτεθεί άμεσα, έτσι οι τρόποι επιθέσεως και διαστρεβλώσεως ήταν έμμεσοι.
Βλέπουμε τους Χριστιανούς να αντιμετωπίζουν αιρετικούς όπως τους Γνωστικούς, τους Αρειανούς, τους Δοκήτες, έχοντας ως εφαλτήριο το αδιαμφισβήτητο δόγμα ότι η Θεία Ευχαριστία είναι πραγματικά σώμα και αίμα Χριστού.
Πρωτύτερα είπαμε ότι θέμα εγέρθηκε στους Ιουδαίους ακροατές λόγω της μη πίστης τους στην Θεότητα του Ιησού. Όταν ο Χριστός θεωρηθεί ένας απλός άνθρωπος ή θεωρηθεί ένας άγγελος τότε τον κεντρικό ρόλο στην διδασκαλία του έχει το παράδειγμα του και όχι η Θεϊκή του φύση και δύναμη. Έτσι η Θεία Ευχαριστία γίνεται αντί τροφή αθανασίας μια απλή ανάμνηση. Το εάν η Θεϊκή φύση του Ιησού θα απορριφθεί άμεσα από κάποιον μέσω της ανοιχτής αρνήσεως της Θεϊκής φύσεως του όπως γίνεται στον μτ Ιεχωβά είτε θα γίνει μέσω της αρνήσεως της Θείας Ευχαριστίας ως θυσίας και πραγματικής σάρκας και αίματος και παραδοχής της μόνο σαν μια απλή τελετή είναι αδιάφορο, αυτό που μετράει είναι να αρνηθεί ο άνθρωπος τον Ιησού ως Θεό και έτσι τον αρνείται ταυτόχρονα και ως Σωτήρα και οδηγείται στην απώλεια.
Κοινός ο πατέρας, για αυτό παρατηρούμε και κοινά σημεία στα τέκνα του.
Εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, αν είσαι υιός του Θεού.
Αργότερα όταν θα είχαν περάσει πολλά χρόνια ο Διάβολος θα έκανε επίθεση και άμεσα στην Θεία Ευχαριστία διδάσκοντας ότι αυτή είναι σύμβολο, έμβλημα, ανάμνηση, μια θεατρική τελετή. Εξ αιτίας της διδασκαλίας περί πραγματικού σώματος και αίματος στην Θεία Κοινωνία, βλέπουμε να εγείρονται εναντίον των Χριστιανών κατηγορίες περί κανιβαλισμού από το Ρωμαϊκό καθεστώς.
+++++
Δείτε και το
Ο διάβολος και οι αιρέσεις, Αντιαιρετικοί περίπατοι στην προς Ρωμαίους επιστολή
Τις στιγμές της μυήσεως ο υποψήφιος οπαδός του Εωσφόρου ετοιμάζεται να μπει μέσα σε ένα κύκλο που είναι χαραγμένη η πεντάλφα, μόλις μπαίνει μέσα αποκηρύττει την Αγία Τριάδα, βλασφημεί το δόγμα της Αγίας Τριάδος.
Αυτή είναι η πρώτη πράξη, η απόρριψη της Αγίας Τριάδος, ακολουθεί η απόρριψη του Σταυρού.
Του δίνουν έναν Σταυρό, τον παίρνει και τον σπάει και έπεται συνέχεια....
Αν ο Σατανάς χαίρεται όταν ο υποψήφιος λάτρης του αποκηρύττει το δόγμα της Αγίας Τριάδος και σπάει τον Σταυρό, πρέπει ωσαύτως να χαίρεται όταν κάποιος Χριστιανός παρασυρθεί από αιρετικούς και απορρίψει την ορθή διδασκαλία.
Στους αιρετικούς η απόρριψη δεν γίνεται υπό συνθήκες αποτρόπαιες, νύχτα, μεσάνυχτα, μέσα σε δωμάτιο με πεντάλφες και νεκροκεφαλές, με μαύρα κεριά, με καρφωμένα κέρινα ομοιώματα και τα τοιαύτα. Σε αυτούς γίνεται όμορφα, πολιτισμένα, με ωραία λόγια, με λογικοφανή επιχειρήματα, με χαρούμενο πρόσωπο, με κομψό ντύσιμο.
Οι τρόποι διαφέρουν, το αποτέλεσμα είναι όμως το ίδιο.
Όταν κάποιος τυφλωθεί δεν έχει σημασία αν τυφλωθεί μέσα σε μια σκοτεινή σπηλιά ή μέσα σε ένα ανθοστολισμένο σαλόνι, εκείνο που μετράει είναι η απώλεια της οράσεως.
Όταν ένας πιστός αρνηθεί τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, εκείνη την ώρα τυφλώνεται και κάνει τον αρχηγό τους σκότους να πανηγυρίζει.
Αν αυτό γίνεται σε κάποια αποθήκη της Παλλήνης ή σε κάποια ωραία αίθουσα των Αθηνών δεν ενδιαφέρει, εκείνο που μετρά είναι η απώλεια της πνευματικής οράσεως.
Οι αγαθοί άγγελοι αυτοί που δεν εξέπεσαν έχουν ανοιχτά τα μάτια τους, βλέπουν την μεγαλειότητα της Αγίας Τριάδος και συνεχώς ψάλλουν Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, ύμνο τρισάγιο στον Τριαδικό Θεό.
Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούν να αναπέμψουν τον Τρισάγιο ύμνο προς τον Τριαδικό Θεό, οι αιρετικοί, όπως οι μτ Ιεχωβά δεν μπορούν, επίσης και οι Σατανιστές δεν μπορούν.
Βλέπετε λοιπόν ότι υπάρχει κοινό σημείο μεταξύ Σατανιστών και αιρετικών;
Όταν ο Χριστός θεωρηθεί ένας απλός άνθρωπος ή θεωρηθεί ένας άγγελος τότε τον κεντρικό ρόλο στην διδασκαλία του έχει το παράδειγμα του και όχι η Θεϊκή του φύση και δύναμη. Έτσι η Θεία Ευχαριστία γίνεται αντί τροφή αθανασίας, μια απλή ανάμνηση.
Το εάν η Θεϊκή φύση του Ιησού θα απορριφθεί άμεσα από κάποιον μέσω της ανοιχτής αρνήσεως, όπως γίνεται στους μτ Ιεχωβά, είτε η απόρριψη γίνει έμμεσα μέσω της αρνήσεως της Θείας Ευχαριστίας ως πραγματικής σάρκας και αίματος και παραδοχής της ως απλής τελετής είναι αδιάφορο, αυτό που μετράει είναι να αρνηθεί ο άνθρωπος τον Ιησού ως Θεό και έτσι τον αρνείται ταυτόχρονα και ως Σωτήρα και οδηγείται στην απώλεια Εάν εκληφθεί ο στίχος ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν με αιρετική κατανόηση, τότε ποια από όλα τα λεγόμενα του Ιησού που είπε επί Γής να πιστέψει κάποιος ώστε να λάβει αιώνια ζωή ; Τα λόγια ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς ρήμματα του Ιησού είναι και αυτά, όπως ρήμματα του Ιησού είναι και τα ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν.
Όλα τα λόγια του Ιησού επί Γής τίθενται εν αμφιβόλω και έτσι ο Ιησούς γίνεται όχι μόνο άνθρωπος αλλά και ένας αναξιόπιστος άνθρωπος.
Τις στιγμές της μυήσεως ο υποψήφιος οπαδός του Εωσφόρου αρνείται τον Ιησού ως απατεώνα.
Βλέπετε λοιπόν ότι υπάρχει κοινό σημείο μεταξύ Σατανιστών και αιρετικών;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου